تغییر نام رشته گرافیک به فتوگرافیک

به نام خداوند بخشنده و مهربان

حتما خیلی از شما علاقه مندان و همکاران گرامی، بحث تغییر نام رشته گرافیک را شنیده اید. رشته ای جدید با عنوان فتوگرافیک در هنرستانهای فنی و حرفه ای در حال شکل گیری است. هرچه این اسم یا عبارت فتوگرافیک را بررسی می کنم، متاسفانه به نتیجه منطقی در باره دلیل انتخاب همچین نامی نمیرسم. نمیخواهم شلوغ کاری کنم یا بدون منطق حرفی زده باشم. ولی آنچه از این تغییرات به نظرم می آید، این است که شورا یا کمیته ای که تصمیمی این چنین اتخاذ کرده اند، درواقع حتی از عکاسی هم سررشته ای ندارند، چه برسد به گرافیک. سالهاست که در هنرستانها و دانشگاه ها، این رشته تدریس می شده و می شود. حال اگر کشش منطقه ای برای این رشته در برخی نواحی دچار کمبود است، چرا باید نام آن را تغییر دهیم!؟

یادم هست که روزگاری در هنرستانها به هنرجویان، عکاسی را از پایه و به اصطلاح بصورت آنالوگ و سیاه و سفید آموزش میدادم. چندسالی گذشت و بعضی از همکاران مصلحت اندیش و خویش اندیش، با طرح و برنامه ای، کارگاه عکاسی سیاه و سفید را که با هزینه ای زیاد راه اندازی شده بود، به یک فضای بی مصرف تبدیل کردند. چرا!؟

پاسخ سوال خیلی ساده است، چون خودشان از عکاسی، فقط و فقط فشار دادن دکمه شاتر را بلد بودند. اوج خلاقیت آنها، شرکت در مراسم عروسی و فیلمبرداری با دوربین M3000 پاناسونیک بود. اما امروز با خرید یک دوربین دیجیتال، توهم عکاس بودن را در خود دیده اند. اینکه بدانیم روابط بین اجزای دوربین عکاسی چه نتیجه ای دربر دارد، مورد قبول است اما آیا نتیجه ای هنری یا با محتوای عمیق در عکسهای تان رویت میشود!؟ خیر.

آن هایی که با هزار دوز و کلک دوربین های دست دوم و تعمیر شده را به قیمت هایی دوبرابر ارزش واقعی آن ها به دانش آموزانی که نان شب نداشته اند، می فروختند؛ در حالی که آن دوربین اصلا کارایی مناسب برای انجام تمارین کتاب همان سال(سال دوم) و حتی سال سوم را نداشت، از انصاف به دور است. همانها تیشه به ریشه ی کارگاه عکاسی سیاه و سفید زدند چون خودشان چیزی بلد نبودند که با دانش آموزان بی گناه یاد بدهند و با این کار خیال خودشان را راحت کردند.

حالا همانها مدعی هستند که این رشته به آنها تعلق دارد و میخواهند صفحه آرایی و تصویرسازی تدریس کنند!
آنقدر این موضوع آزار دهنده است که حتی فکر کردن به آن باعث آزارم میشود.

امتحان نهایی

همه دانش آموزانی که تحصیلات خود را تا دیپلم گذرانده اند، با غول امتحان نهایی آشنا هستند. باید بگویم، این غول به همان اندازه که بزرگ به نظر می آید، به همان اندازه هم شکننده و شکست پذیر است. البته به شرط آنکه راه مبارزه با آن را بلد باشیم و به تذکرات مربیان و معلمین خود گوش دهیم.
امتحان نهایی هرچند به ظاهر برای دانش آموزانی که می خواهد از یه مقطع به مقطع بالاتر بروند، سخت و دشوار است، اما این راه سخت و مرحله ی پرپیچ و خم، با نقشه صحیح و راهنمای خوب، کاملا ساده خواهد بود.
برای کسب نمره ی قبولی در امتحانات نهایی، باید ضریب خطا را به کمترین میزان ممکن، برسانیم. اگر قبولی در امتحانات نهایی نمره 12 باشد، پس فقط اجازه داریم 8نمره خطا داشته باشیم.
دانش اموزانی که راه مناسب برای خطای کمتر را یافته اند، قطعا پیروز خواهند بود. معلمی شغل انبیاست. به این جمله خوب دقت کنید. اگر پیامبران، برای راهنمایی و رستگاری بشر از سوی خداوند مبعوث شدند، پس معلم نیز در رسالت خود تنها یک هدف بزرگ دارد، آنهم پیروزی دانش آموزانش در امتحانات درسی و زندگیشان است.
پس همیشه به معلم خود احترام بگذاریم و به تعالیم و راهنمایی های او گوش کنیم و به توصیه هایش عمل نماییم.

روشی نادرست

در هنرستانی درس می دهم که همیشه رشته ی گرافیک مورد کم لطفی و بی توجهی قرار گرفته. سیاستهای نادرست در پدیرش هنرجویان این رشته، همیشه آزارم داده است. کاری از من ساخته نیست. بارها و بارها این موضوع را در جلسات خصوصی و عمومی اعلام کرده ام.
نتیجه چه شد!؟ هیچ.

معدل هایی که بالاترند؛ داوطلبانی که نمرات دروس ریاضی،‌فیزیک و شیمی آنها از حد متوسط بالاتر باشد، به ترتیب به رشته های الکترونیک، صنایع شیمیایی، کامپیوتر و در نهایت حسابداری تشویق و ثبت نام می گردند. در انتهای این غربالگری متصدیان ثبت نام، هرچه بی علاقه و وامانده هستند به گرافیک روانه می کنند. در پایان سال و در نتایج امتحانات نهایی، انتظار می رود که، آن دانش اموزان ضعیف، به همان اندازه ی دانش آموزان رشته ی صنایع شیمیایی و الکترونیک، بازده داشته باشند.

صحبتی قدیمی

همیشه و در طی سالهای تدریسم، بارها به هنرجویانم، گوشزد کرده ام که حرفهای روزهای اول برای شما تکراری است ولی عاقبت آن تجربه ای جدید خواهد بود. از حرفهایی که بارها و بارها و در طول 9ماه آنقدر تکرار کرده ام که هیچ گاه از این کرده پشیمان نمیشوم. اما آنچه در نهایت برایم تکراری است، التماسهای اولیا و خود هنرجویان است. هیچ وقت حق هنرجویی که درس خوانده و برای تحصیل و آینده اش ارزش قائل شده، به هنرجویی که تنبلی کرده و همه چیز را به شوخی گرفته نمی فروشم. آنطور اگر باشد، خودم را زیر سوال برده ام. نمی خواهم آن هنرجویی که با علاقه، مطالب درسی و تمارینتش را دنبال می کند، از تلاشش دلسرد شود و زحماتش را بی فایده بپندارد.
همه برایم عزیز و محترم هستند. ولی هرکسی احترامش را به اندازه ی ظرفیت خود می خرد. به احترام آن هایی که به ما آموختند، ما نیز وظیفه داریم آموزش بدهیم.

دلهره برای آزمونهای کتبی

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام به همه شما که با دلهره ای فراوان، در حال آماده سازی خود برای پشت سرگذاشتن آزمونهای نیمسال دوم هستید. چند مورد همیشه وجود داره،چون توی سالهای تدریسم هرسال مثل سالهای گذشته تکرار شد و فقط افسوس و ندامت برای دانش آموزان سربه هوا باقی می ماند. خیلی وقتها برای اینکه به موضوعی فکر نکنیم، بهره خودمان را سرگرم کنیم. ولی همیشه این راه حل مناسب نیست. فرصت همیشه در حال از دست رفتن هست. همین الان که دارید این متن رو مطالعه میکنید، فرصت هایی در زندگی شما وجود دارند که بواسطه ی مشغله ای که برای خواندن این مطلب دارید، از انجام اونها عاجزید. چندتا راه حل وجود داره.
اول اینکه همیشه برای تحصیل خود برنامه ریزی کنید. برای بازی کردن و تفریح همیشه فرصت هست ولی مغز همیشه نمیتونه به شما برای تحصیل و یادگیری کمک کنه. همیشه دنبال راهی باشید تا مطالب درسی رو به روشی خاص و منحصریفرد یاد بگیرید. گاهی این روش ها میتونن کاملا شخصی باشن و دیگران از این روش شما اصلا جواب نگیرن. برای انجام فعالیتهای درسی به یه زمانبندی نیاز هست، پس بهتره خودتون با توجه به شرایطی که در زندگی خانوادگی تون دارید، اون رو بنویسید و چهارچوب قرار بدید.
بعضی آدمها از ترس غرق شدن، هیچ وقت دریا نمیرن، حتی برای نشستن در ساحل. این فکر ماست که باعث میشه دست به اقدامات بی خود و بی نتیجه بزنیم. پس بهتره بجای ترس از غرق شدن، راه حل مناسب که یادگیری شنا کردن هست رو فرا بگیریم. برای اینکه بتونیم مطلبی رو حفظ کنیم یا بفهمیم ممکنه نیاز به شرایط فیزیکی یا محیطی خاص داشته باشیم. شرطی بودن خوبه، ولی گاهی اوقات این حالت میتونه برای ما ضرر هم داشته باشه. مطالبی که می خواهید یاد بگیرید رو یه بار آروم بخونید و اگه امکانش هست، اون رو ضبط کنید. حالا با یک هندزفری صدای خودتون رو گوش کنید و از روی کتاب یا جزوه همراه با صدا روخوانی کنید. مطالب مهم رو یادداشت کنید. اگر مطلبی رو یاد گرفتید، از روی یادداشتهاتون پاک کنید تا دوباره اون رو مطالعه نکنید.
این کار رو اونقدر تکرار کنید تا مطلبی نمونده باشه که یادنگرفته اید. برای درسهایی که نیاز به فهم یا توضیج دارن هم می تونید صفجه به صفحه مطالب رو حفظ یا مرور کنید. مثلا برای درس تاریخ هنر که مطالب گسترده هست، این روش خیلی مفید خواهد بود.

اگه سوالی دارید خوشحال میشم تجربیاتتون رو با این روش بصورت مکتوب زیر همین پست، ارسال کنید.
موفق باشید